5 dagen geleden had ik mijn eerste motorrijles. De eerste stapjes in de wereld van ronkende tweewielers. Op een stoere yamaha Pulsar waagde ik me voor het eerst op de baan. That day I fell in love with motorbikes… (als je dit al romantisch vindt dan moet je zeker verder lezen)! Die avond arriveerde een Nederlands koppel met een Enfield in Pokhara, na een trip van meer dan 4000km, op zoek naar een koper. 2u later werden er handen geschud, en was ik de trotse eigenaar van een Enfield bullet!
De eerste motorrijles werd pas echt interessant wanneer er over de Nepalese verkeersregels werd gesproken, of beter het gebrek aan regels… Als je je hier op straat begeeft, begeef je je in totale anarchie, en er is maar 1 manier om met die anarchie om te gaan en dat is toeteren, toeteren, toeteren! Als je rond rijdt moet je continu speuren naar mogelijks gevaar en al toeterend waarschuwen dat je er aan komt. In een land waar 20 jaar geleden nog geen geasfalteerde wegen waren aangelegd loert er gevaar om elke hoek, dus gemiddeld toeter je 15 keer per minuut. Als je dan toch eens bij een ongeval betrokken zou raken, dan zou de eerste vraag van de politie zijn of je wel je toeter hebt gebruikt. If not, you're in big trouble…. Ook het links rijden vergt wat extra concentratie, hoewel deze regels doorgaans ook aan de laars worden gelapt. Op een rond punt neem je toch zeker de kortste weg, niet? De kippen zijn hier nog het ergst. Ze lopen overal, als een kieken zonder kop (wat een hoogstaande woordspeling). Een Enfield hobbelt er zo over, maar dan begint het gevaar pas. Kippen zijn heel waardevol voor de mensen. Ik kreeg alvast 1 heel waardevolle tip. Als je dan toch eentje aan rijdt? Leg wat geld neer en maak dat je weg komt voor de menigte je komt lynchen…
Morgen start mijn grote Enfieldavontuur. India, here I come…!
 |
| This is the one... My Enfield bullet! |
